تاريخچه كوهنوردي: (صعودهاي مهم، پيشگامان كوهنوردي)
تاريخچه كوهنوردي در ابتدا با اهداف عملي مانند اكتشاف، معدن‌كاوي و گذر از موانع طبيعي گره خورده بود. صعود به ارتفاعات اغلب به دليل نيازهاي زندگي روزمره يا اهداف نظامي صورت مي‌گرفت. اما به تدريج، نگرش به كوه‌ها تغيير كرد و در قرن هجدهم، با صعود به مون بلان در سال 1786 توسط ژاك بالما و ميشل-گابريل پاكارد، كوهنوردي به عنوان يك فعاليت ورزشي و ماجراجويانه ظهور كرد.
قرن نوزدهم شاهد "عصر طلايي آلپينيسم" بود كه در آن بسياري از قله‌هاي مهم آلپ براي اولين بار صعود شدند. پيشگاماني مانند ادوارد ويمپر با صعودهاي جسورانه به قله‌هايي چون ماترهورن، استانداردهاي جديدي براي كوهنوردي تعيين كردند. در اين دوره، باشگاه‌هاي كوهنوردي تاسيس شدند و علاقه به فتح قله‌هاي دشوار به سرعت گسترش يافت.
در قرن بيستم، توجه كوهنوردان به فراتر از آلپ معطوف شد و صعود به قله‌هاي بلند هيماليا، از جمله تلاش‌هاي اوليه براي فتح اورست، به اوج خود رسيد. صعود موفقيت‌آميز ادموند هيلاري و تنزينگ نورگي به اورست در سال 1953 نقطه عطفي در تاريخ كوهنوردي بلندمرتبه بود و راه را براي صعودهاي بيشتر به قلل هشت‌هزار متري هموار كرد.
امروزه، كوهنوردي طيف وسيعي از فعاليت‌ها را در بر مي‌گيرد، از كوهپيمايي ساده گرفته تا صعودهاي فني و بلندمرتبه. پيشگامان معاصر با صعودهاي نوآورانه، سبك‌هاي جديد و تمركز بر اخلاق كوهنوردي، همچنان مرزهاي اين ورزش را جابجا مي‌كنند.
برچسب: ،