اخلاق كوهنوردي: (حفظ محيط زيست، احترام به فرهنگ‌هاي محلي)
اخلاق كوهنوردي بر دو ستون اساسي استوار است: حفظ محيط زيست بكر كوهستان و احترام به فرهنگ‌ها و جوامع محلي كه در اين مناطق زندگي مي‌كنند. حفظ محيط زيست به معناي به حداقل رساندن اثرات حضور كوهنوردان بر طبيعت است. اين شامل حمل تمام زباله‌ها به پايين، اجتناب از آسيب رساندن به گياهان و حيات وحش، و استفاده از مسيرهاي مشخص شده براي جلوگيري از فرسايش خاك مي‌شود. اصل "هيچ اثري از خود به جا نگذاريد" بايد سرلوحه هر كوهنوردي باشد.
احترام به فرهنگ‌هاي محلي نيز از اهميت بالايي برخوردار است. مناطق كوهستاني اغلب خانه جوامع بومي با سنت‌ها و شيوه‌هاي زندگي منحصربه‌فرد هستند. كوهنوردان بايد به آداب و رسوم محلي احترام بگذارند، قبل از عكس گرفتن از افراد يا مكان‌هاي مقدس اجازه بگيرند و در صورت امكان، از اقتصاد محلي حمايت كنند. تعامل محترمانه و آگاهانه با مردم محلي مي‌تواند تجربه‌اي غني براي هر دو طرف ايجاد كند.
اين دو جنبه اخلاقي نه تنها وظايف فردي كوهنوردان هستند، بلكه مسئوليت جمعي جامعه كوهنوردي نيز محسوب مي‌شوند. ترويج اين ارزش‌ها از طريق آموزش و الگو بودن مي‌تواند به حفظ زيبايي طبيعي و تنوع فرهنگي مناطق كوهستاني براي نسل‌هاي آينده كمك كند.
در نهايت، اخلاق كوهنوردي به معناي پذيرش مسئوليت در قبال محيط زيستي كه از آن لذت مي‌بريم و جوامعي كه در آن مهمان هستيم، مي‌باشد.
برچسب: ،